In Formule 1 speelt het team waarvoor je rijdt een grote rol. Maar hoe groot? En wie is de beste coureur aller tijden? Wetenschapper Andrew Bell en zijn collega’s zochten het uit. Uit hun model komt Juan Manuel Fangio als beste naar voren en blijkt dat het team maar liefst 86% van de verschillen tussen coureurs verklaart. En het wordt tijd dat we ons eens gaan verdiepen in de relatief onbekende Christian Fittipaldi.
Jan Manuel Fangio, afbeelding van http://f1greatestdrivers.autosport.com
De auto’s van Mercedes en Ferrari zijn dit jaar bijna niet te verslaan, en staan ruim aan kop van het teamklassement met 330 en 275 punten, terwijl Sauber en McLaren samen slechts 7 punten bij elkaar hebben gesprokkeld in de eerste tien races. Voor de beste coureur is het een zo goed als onmogelijke opgave om te winnen in een langzame auto. En de beste teams trekken ook nog eens de beste coureurs aan. Het is dus nog niet zo gemakkelijk om te zeggen wie de beste coureur is. Je kunt kijken naar de prestatie van een coureur ten opzichte van z’n teamgenoot. Die rijdt immers in (min of meer) dezelfde auto. Ook kun je schatten hoe goed een team is door te kijken naar de prestaties van het team over meerdere jaren, met verschillende coureurs. Dat is wat Andrew Bell en collega’s hebben gedaan. Ze hebben het puntenaantal per jaar afgezet tegen verschillende factoren. Eerst hebben ze het effect van het team gemodelleerd en het effect van de coureur. Het effect van het team is gesplitst in een constant effect en een effect van het team in een specifiek racejaar. Daarna hebben ze nog extra factoren toegevoegd. Zo corrigeren ze voor het aantal deelnemers (hoe minder deelnemers, hoe makkelijker je punten kunt halen), en de gemiddelde sterkte van je concurrenten in een race. Ook hebben ze gekeken naar het effect van het weer (regent het of is het droog), en het effect van het circuit (een straatcircuit zoals Monaco, een permanent circuit zoals Monza, of een tijdelijk circuit). Ze hebben data van 1950 tot en met 2014 meegenomen. Helaas kunnen we dus niet zien hoe Max Verstappen uit deze analyse komt.
De beste coureur aller tijden
Hieronder is de top 20 te zien die uit het model volgt. Het niveau van de coureur is te zien, met een onzekerheidsmarge eromheen. Het model wijst Juan Manuel Fangio als beste coureur aller tijden aan. Echter, de onzekerheidsmarge eromheen is erg groot. Je kunt dus niet met zekerheid zeggen dat hij beter is dan bijvoorbeeld Ayrton Senna, die op plek vier staat. De grote onzekerheid komt omdat het moeilijk is om het effect van het team en de coureur uit elkaar te halen. Er rijden immers maar twee coureurs in een team. Als een team het goed doet, komt dat dan omdat ze een goede auto hebben, of zijn beide coureurs toevallig erg goed? Daar kan het model wel iets over zeggen, maar doordat coureurs ook vaak meerdere jaren bij hetzelfde team rijden is de onzekerheidsmarge relatief groot.
Het valt op dat Michael Schumacher slechts op plek acht staat, terwijl velen hem toch als een van de besten aller tijden zien. Dit komt omdat hij aan het einde van z’n carrière een aantal mindere seizoenen heeft gehad. In 2006 is hij met “pensioen” gegaan, maar hij keerde terug van 2010 tot en met 2012. De auteurs hebben gekeken wat het effect is als je Schumacher voor en na 2006 als twee aparte coureurs beschouwt. De Schumacher van voor 2006 stijgt dan naar plek 3. De onderzoekers hebben ervoor gekozen om de hele carrière van de coureurs mee te nemen, en niet bijvoorbeeld alleen de beste jaren drie tot vijf jaren, wat in sommige andere artikelen gebeurt. Dit soort keuzes beïnvloedt duidelijk de uitkomst.
Invloed van het team en weer
Wereldkampioen Nico Rosberg heeft eens gezegd dat de uitkomst van een race voor 80% wordt verklaard door het team en voor 20% door de rijder. Zijn uitspraak sluit goed aan bij de uitkomst van het model: 86% versus 14%. Van het teameffect is twee derde constant en wisselt een derde per jaar. Het effect van het team lijkt groter te worden met de tijd, maar ook hier is de onzekerheidsmarge te groot om dat met zekerheid te kunnen zeggen. Hetzelfde geldt voor het weer, het lijkt dat bij slecht weer de invloed van het team wat kleiner is, en die van de coureur wat groter.
Christian Fittipaldi
De auteurs van het artikel merken op dat veel resultaten niet erg afwijken van wat experts ook zonder statistische analyse zeggen. De top tien bevat geen verrassende namen. Ze wijzen er dan ook maar op dat de methode die ze gebruikt hebben ook in andere vakgebieden toepasbaar is. Toch zijn er een paar opmerkelijke uitkomsten. Zo staat op plek elf Christian Fittipaldi. Hij heeft nooit het podium gehaald, en volgens Wikipedia baarde hij opzien door een keer te finishen met een salto nadat hij zijn teamgenoot had geraakt. Hoe kan het dan dat hij zo hoog eindigt? Ten eerste omdat hij in de drie seizoenen dat hij meedeed structureel beter reed dan zijn teamgenoot. En “omdat hij in staat was om zijn relatief slechte auto succesvol op de weg te houden”. Is Fittipaldi het onopgemerkt gebleven talent dat wereldkampioen had kunnen worden?
Bronnen
Bell, A., Smith, J., Sabel, C. E., & Jones, K. (2016). Formula for success: Multilevel modelling of Formula One Driver and Constructor performance, 1950–2014. Journal of Quantitative Analysis in Sports, 12(2), 99-112. (http://eprints.whiterose.ac.uk/96995/14/WRRO_96995.pdf)
https://www.formule1.nl/wk-standen-teams/
https://nl.wikipedia.org/wiki/Christian_Fittipaldi